Van de woestijn naar de Himalaya

We waren gebleven bij de safari op een kameel in de woestijn. Nu kun je niet echt spreken van een safari, maar het was wel onvergetelijk! We werden samen met een Duitse en een Deense jongen opgehaald en naar een woestijndorp gereden. Hier gingen we in de middag een uurtje rijden op een kameel, even rusten, zonsondergang zien, terug naar het dorp en eten. Daarna op kameel en wagen terug de woestijn in om onze bedden neer te zetten. Onder een verschrikkelijk mooie sterrenhemel konden we heerlijk slapen en wakker worden met een zonsopgang in de woestijn is ook aangenaam. Hierna zijn we doorgegaan naar Jodhpur, de blauwe stad in Rajastan. Deze stad was ook daadwerkelijk blauw, wat een mooi gezicht gaf vanaf het hoger gelegen fort. Hier heeft Helen nog meer sjaals gekocht, en om maar meteen te bekennen, heb ik er zelf ook eentje aangeschaft. Ze hebben hier toch wel mooie spullen....

Jodhpur was een leuke stad om een paar dagen door te brengen met de bazaars en het fort, toch was het weer tijd voor iets nieuws. Met de trein gingen we naar Udaipur, via de meest islamitische stad van Rajastan, Ajmer. De conducteur in de trein kwam bij ons zitten en heeft wel 5x trots tot 10 geteld in het Frans, om ons vervolgens uit te nodigen om even mee te gaan met hem en een collega naar de moskee in Ajmer. Hier moesten we natuurlijk met schoenen uit en ons hoofd bedekt (ik met keppeltje van 5 roepie) naar binnen en hebben we een inkijkje gehad in de gang van zaken in een islamitisch bedevaartsoort. Met moeite daarna wat hardnekkige bedelaars af kunnen schudden en terug naar het treinstation om de trein naar Udaipur te pakken.

In Udaipur is de 007-film Octopussy opgenomen, in het Monsoon Palace. Daarom hebben we bij een guesthouse van een vriendelijke familie de film gekeken met nog een ander Nederlands stel. Verder kwamen we hier geheel onverwacht in een afgelegen restaurantje de Deense jongen van de kamelensafari tegen, gezellig! Verder staat Udaipur bekend om haar 'lake' en het lake palace, waar je dus alleen met boot kan komen en een nacht al snel 45000 rupee kost. We hebben wel met een bootje een rondje gevaren over het meer en zijn in het City Palace, geweest, wat aan het meer ligt.

Overigens woont er nog steeds een prins in het City Palace, die rijk genoeg is om Shakira uit te nodigen en het lake palace af te huren voor een feestje waar 1400 mensen voor worden ingevlogen. Ook hebben we hier, stoer als we zijn, een nabijgelegen berg met de trap (ruim een uur) beklommen, terwijl je ook met 100 rupee in de cable cart kon gaan. Dit alles om vervolgens vanuit de hoogte de omgeving te zien. Wel heel mooi.

Na Udaipur terug gegaan naar Delhi, waar we een nacht bij de familie van eerder terecht konden om uit te rusten van de intensieve weken in Rajastan. De dag erna weer in de trein, op naar een bijzondere stad, Chandigarh.Chandigarh is de stad waar we misschien wel de meest blije man ooit hebben ontmoet: Narinder Singh. Hij is 79 jaar oud en al ruim 20 jaar met pensioen. Heeft hiervoor voor de overheid gewerkt en houdt zich sinds zijn pensioen bezig met toeristen helpen in het toch wat onvriendelijke en net te moderne Chandigarh. Hij nam ons een hele dag op sleeptouw door de stad en liet ons de gebouwen en de Rock Garden zien. Dit is een paradijs voor creatievelingen die van recyclen houden. Een (nog levende en werkende) man heeft van kapotte stekkers, tegels en armbandjes (om maar wat te noemen) een heus attractiepark gemaakt met pauwen van armbandjes, tribunes met mozaiek, muren van stekkers en zo voort. Terug naar Narinder, hij had er de grootste lol in om Helen meer Hindi bij te brengen en ons cadeautjes te geven als kleine flesjes water, een pen, een sleutelhanger en een sjaal aan Helen om aan haar moeder te geven. Daarnaast nam hij ons mee naar exclusieve en goedkope eetgelegenheden en naar een Sikh kantoor (hij was zelf ook een Sikh met tulband en baard) waar we een brief hebben gekregen die we in Amritsar aan de manager van de Golden Temple moeten geven. Dan zou hij ons helpen aan een mooie kamer bij de Golden Temple voor 250 rupee per nacht! Mooie deal. We zijn benieuwd wat dit wordt!

Na Chandigarh gingen we naar Shimla, waar de Himalayas toch wel een beetje beginnen. Het was hier ook wat kouder, wat je in de trein die 5,5 uur over nog geen 100 km deed al goed kon merken. Het lopen door de stad die nog het meeste sporen heeft van de Britse kolonialisatie en de meest geliefde binnenlandse toeristische stad is. Hier ontmoetten we een soort guru, die ons in contact bracht met een jongen die in een dorpje 2 uur verderop een 'home-stay' had. Praktisch het zelfde als een hotel, maar dan goedkoper. Hier zijn we 4 dagen geweest en hebben een dag genomen om een berg te beklimmen, we begonnen op 650 meter hoogte en klommen naar een tempel op 1700 meter hoogte. Als je dit in een paar uur doet en je uitgeput boven zit vraag je je toch af waarom ze die tempel daarboven moesten bouwen, terwijl er benden in de dorpjes ook tempels waren.... Verder hebben we bij de vriendelijke familie thuis nog wat door de velden en dorpjes gewandeld, cricket en handjeklap gespeeld en wat gekletst met een Brit en een Australische die daar ook verbleven. Toen het tijd was om te gaan, zijn we voor het eerst zelf in de lokale bus gaan reizen, ruim 7 uur, met een overstap naar Mandi. Opmerkelijk hoe weinig problemen mensen hebben met bij vreemden op schoot gaan zitten of je tas even op iemands schoot leggen zonder te vragen. Wel een leuke reis gehad en nu in het ietwat grauwe Mandi aangekomen, dat slechts een tussenstation is naar Dharamsala, waar de Dalai Lama woont!